I've been driving in my car......
Door: Barbara
Blijf op de hoogte en volg Barbara
15 Juli 2014 | Ierland, Galway
Om zes uur werd ik wakker van de vuilniswagen die achteruit de steeg onder mijn raam inreed. Na een half uur was hij weer verdwenen en draaide ik me nog een keer om. Ik hoefde tenslotte pas om elf uur op het vliegveld te zijn om de auto op te halen.
Na het ontbijt besloot ik nog even langs Starbucks te gaan voor een stoot koffie. De koffie in het café waar ik ontbeet, is het best te vergelijken met vloeibare modder namelijk. En daar word ik niet wakker van.
In het hotel de laatste dingen de koffer in gegooid en naar de bushalte van de Aircoach gelopen. Deze bus zette me recht voor Terminal 1 neer, waar de autoverhuurbedrijven zitten. De man achter de balie wees me de weg naar het kleine shuttlebusje dat me naar de garage ging vervoeren, waar het daadwerkelijke verhuurbedrijf zat.
Aangezien ik er om tien uur was, besloot ik nog even te wachten tot elf uur. Anders moet ik zondag de 27te ook om tien uur mijn auto weer inleveren. En dan moet ik wel heel vroeg uit Waterford weg om op tijd te zijn. De man achter de balie matste me, want normaal gesproken moet je extra betalen om de auto met een lege tank af te leveren (dat kost je 40 euro), maar hij rekende er bij mij niets voor. Heel fijn!
En toen was het moment daar! Ik kreeg de sleutel overhandigd van de Ford Ka die ik de komende 12 dagen de mijne mag noemen. Mijn koffer in de achterbak gezet, de telefoon op de radio aangesloten voor muziek en toen daadwerkelijk achter het stuur zitten. Eerst even alle knoppen en dergelijke goed bestudeerd, zodat ik zeker wist dat dat goed zou gaan. Ook even geoefend met schakelen, toen ik stil stond. Het leek geen probleem. Het enige rare bleek de weinige ruimte aan de rechterkant. Ik ben zo gewend dat daar de bijrijder zit en ook bij het nemen van bochten bijvoorbeeld hou je daar rekening mee. Die ruimte zit dus ineens aan de linkerkant.
Maar zonder al te veel na te denken de M50 southbound opgegaan. Bij Dublin kon ik de tolweg zo voorbij rijden, omdat dat electronisch verrekend wordt met mijn creditcard. Onderweg nog twee tolposten gepasseerd waar ik met cash betaalde.
Het rijden op de M50 en de N4/6 viel me bijzonder mee. Het voordeel was dat er weinig verkeer op de weg was en ik dus alle ruimte had om te wennen aan het links rijden en schakelen. Een aantal keer zit ik met mijn arm in het vak in de deur aan mijn rechterkant, omdat ik wilde schakelen. Ik heb dus ook helemaal in een deuk om mezelf gelegen in de auto. Het enige dat ik goed in de gaten moet houden is dat ik niet teveel links aan de linkerkant van de weg ga rijden. Het zit in mijn hoofd dat die streep daar dicht langs de auto moest. Ik moet zeggen dat dat tegen de tijd dat ik in Galway aankwam al een stuk beter ging.
De offline navigatie op mijn telefoon hield er ineens mee op, dus moest ik proberen uit mijn hoofd te zien vinden waar de B&B zich bevond. Ik wist dat het in het westen van Galway was, dus die borden ben ik maar gevolgd. Ik zag onderweg een grote Dunnes-winkel, dus ben ik daar maar de parkeerplaats op gereden. Ik heb het adres van de B&B ingevoerd en weer op weg gegaan. En na tien minuten stond ik op de parkeerplaats van de B&B. Ik werd hartelijk begroet door Helena, de eigenaresse. Binnen vijf minuten zat ik op een stoel met een kop thee, omdat ze vond dat ik er moe uitzag en iedereen van thee opknapt. Pat, haar man, had ondertussen mijn koffer naar boven gebracht naar mijn kamer. Ik heb een half uurtje met ze gepraat, voordat ik naar mijn kamer ging. Heerlijk, wat een rust in vergelijking met de kamer in het hotel in Dublin. Overdag rijden er wel auto's over Shantella Road, maar na acht uur 's avonds is het er heerlijk rustig.
Na even mijn spullen op orde gebracht te hebben, ben ik lopend naar het centrum van Galway gegaan. Je kon ongeveer over de hoofden lopen, aangezien het jaarlijkse kunstfestival aan de gang bleek te zijn. Op elke straathoek stonden muzikanten, acrobaten, jongleurs, zandtovenaars en schilders hun kunst te vertonen. Het was een grote, gezellige bende in de binnenstad. Het zorgde er wel voor dat alle pubs bijna vol zaten. En dat was jammer, want ik had net het plan opgevat om in de pub te gaan eten onder het genot van een pint Guinness. Uiteindelijk kwam ik terecht bij een visrestaurant, waar ik gestoomde makreel at, vergezeld door een Guinness. Op het grote plein middenin de stad waren trapeze-artiesten ondertussen heen-en-weer aan het zwaaien.
Tegen kwart over zes ben ik langzaam teruggelopen naar de B&B. Ik merkte dat mijn hoofd ondertussen zwaar aan het worden was. Niet heel gek, na twee nachten amper slaap in Dublin en de lange autorit van Dublin naar Galway. Bij terugkomst in de B&B heb ik even snel wat kleding op de hand gewassen en ben ik met boek op bed gaan liggen.
Het rijden viel me achteraf enorm mee. Ik ben benieuwd naar de volgende dagen dat ik weer met de auto op pad ga naar de volgende verblijfplaatsen. Eerst morgen Galway maar eens goed verkennen.
Na het ontbijt besloot ik nog even langs Starbucks te gaan voor een stoot koffie. De koffie in het café waar ik ontbeet, is het best te vergelijken met vloeibare modder namelijk. En daar word ik niet wakker van.
In het hotel de laatste dingen de koffer in gegooid en naar de bushalte van de Aircoach gelopen. Deze bus zette me recht voor Terminal 1 neer, waar de autoverhuurbedrijven zitten. De man achter de balie wees me de weg naar het kleine shuttlebusje dat me naar de garage ging vervoeren, waar het daadwerkelijke verhuurbedrijf zat.
Aangezien ik er om tien uur was, besloot ik nog even te wachten tot elf uur. Anders moet ik zondag de 27te ook om tien uur mijn auto weer inleveren. En dan moet ik wel heel vroeg uit Waterford weg om op tijd te zijn. De man achter de balie matste me, want normaal gesproken moet je extra betalen om de auto met een lege tank af te leveren (dat kost je 40 euro), maar hij rekende er bij mij niets voor. Heel fijn!
En toen was het moment daar! Ik kreeg de sleutel overhandigd van de Ford Ka die ik de komende 12 dagen de mijne mag noemen. Mijn koffer in de achterbak gezet, de telefoon op de radio aangesloten voor muziek en toen daadwerkelijk achter het stuur zitten. Eerst even alle knoppen en dergelijke goed bestudeerd, zodat ik zeker wist dat dat goed zou gaan. Ook even geoefend met schakelen, toen ik stil stond. Het leek geen probleem. Het enige rare bleek de weinige ruimte aan de rechterkant. Ik ben zo gewend dat daar de bijrijder zit en ook bij het nemen van bochten bijvoorbeeld hou je daar rekening mee. Die ruimte zit dus ineens aan de linkerkant.
Maar zonder al te veel na te denken de M50 southbound opgegaan. Bij Dublin kon ik de tolweg zo voorbij rijden, omdat dat electronisch verrekend wordt met mijn creditcard. Onderweg nog twee tolposten gepasseerd waar ik met cash betaalde.
Het rijden op de M50 en de N4/6 viel me bijzonder mee. Het voordeel was dat er weinig verkeer op de weg was en ik dus alle ruimte had om te wennen aan het links rijden en schakelen. Een aantal keer zit ik met mijn arm in het vak in de deur aan mijn rechterkant, omdat ik wilde schakelen. Ik heb dus ook helemaal in een deuk om mezelf gelegen in de auto. Het enige dat ik goed in de gaten moet houden is dat ik niet teveel links aan de linkerkant van de weg ga rijden. Het zit in mijn hoofd dat die streep daar dicht langs de auto moest. Ik moet zeggen dat dat tegen de tijd dat ik in Galway aankwam al een stuk beter ging.
De offline navigatie op mijn telefoon hield er ineens mee op, dus moest ik proberen uit mijn hoofd te zien vinden waar de B&B zich bevond. Ik wist dat het in het westen van Galway was, dus die borden ben ik maar gevolgd. Ik zag onderweg een grote Dunnes-winkel, dus ben ik daar maar de parkeerplaats op gereden. Ik heb het adres van de B&B ingevoerd en weer op weg gegaan. En na tien minuten stond ik op de parkeerplaats van de B&B. Ik werd hartelijk begroet door Helena, de eigenaresse. Binnen vijf minuten zat ik op een stoel met een kop thee, omdat ze vond dat ik er moe uitzag en iedereen van thee opknapt. Pat, haar man, had ondertussen mijn koffer naar boven gebracht naar mijn kamer. Ik heb een half uurtje met ze gepraat, voordat ik naar mijn kamer ging. Heerlijk, wat een rust in vergelijking met de kamer in het hotel in Dublin. Overdag rijden er wel auto's over Shantella Road, maar na acht uur 's avonds is het er heerlijk rustig.
Na even mijn spullen op orde gebracht te hebben, ben ik lopend naar het centrum van Galway gegaan. Je kon ongeveer over de hoofden lopen, aangezien het jaarlijkse kunstfestival aan de gang bleek te zijn. Op elke straathoek stonden muzikanten, acrobaten, jongleurs, zandtovenaars en schilders hun kunst te vertonen. Het was een grote, gezellige bende in de binnenstad. Het zorgde er wel voor dat alle pubs bijna vol zaten. En dat was jammer, want ik had net het plan opgevat om in de pub te gaan eten onder het genot van een pint Guinness. Uiteindelijk kwam ik terecht bij een visrestaurant, waar ik gestoomde makreel at, vergezeld door een Guinness. Op het grote plein middenin de stad waren trapeze-artiesten ondertussen heen-en-weer aan het zwaaien.
Tegen kwart over zes ben ik langzaam teruggelopen naar de B&B. Ik merkte dat mijn hoofd ondertussen zwaar aan het worden was. Niet heel gek, na twee nachten amper slaap in Dublin en de lange autorit van Dublin naar Galway. Bij terugkomst in de B&B heb ik even snel wat kleding op de hand gewassen en ben ik met boek op bed gaan liggen.
Het rijden viel me achteraf enorm mee. Ik ben benieuwd naar de volgende dagen dat ik weer met de auto op pad ga naar de volgende verblijfplaatsen. Eerst morgen Galway maar eens goed verkennen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
