Griezelige grot en een kasteel

Vanuit Cork had ik uiteraard gewoon via de snelweg naar Waterford kunnen rijden. Dat had gekund. Maar dat was ik dus niet van plan. Via een omweg besloot ik naar Mooncoin te rijden, waar de volgende (en tevens mijn laatste( B&B zich bevindt.
Om half elf vertrok ik in de witte Ford Ka uit Cork en sloeg de weg richting Dublin op. Na een kleine 40 kilometer kwam ik bij de afslag Michaelstown en dat was precies de afslag die ik zocht. Door het centrum van de stad p weg naar de Michaelstown Caves. Om die te vinden, moest ik goed zoeken, want ze stonden nergens aangegeven. Het is een niet-commerciële site, die uitgebaat wordt door de familie van wie het land is waaronder de grotten liggen.
Toen ik het eenmaal gevonden had, moest ik bij de boerderij aanbellen. Een oud vrouwtje deed open en verkocht me het kaartje. Het stukje lopen naar de ingang van de grot was vrij steil bergopwaarts. En dat viel best tegen.
Bij de ingang van de grotten stonden nog zeven andere mensen te wachten. En de gids, Gemma, nam ons mee naar binnen. Langs 200 ongelijke treden daalden we steil de grotten in. Het was zeker een kwestie van goed uitkijken, zodat ik mijn hoofd niet stootte, maar eenmaal beneden was ik met stomheid geslagen. Wat een prachtig gezicht. Craigs Cave (die ik vorige week bezocht in de buurt van Newcasle West) vond ik al mooi, maar deze was nog veel mooier. En ik dacht dat ik het niet goed hoorde, maar ik hoorde daadwerkelijk muziek uit de grot komen. 'We're having a performance tonight here with an traditional Irish band. They're rehearsing right now'. Gemma legde uit waarom er muziek klonk.
De stalgmieten en -tieten waren prachtig en bezaaid met calciumglitters. Enorme calciumwatervallen leken uit de muren te stromen. Achterin de grot was een smalle doorgang naar de rest van de grotten, waar zich een groot natuurlijk meer bevindt. Maar daarvoor moet je ruim twee uur buikschuivend door een smalle spleet. De 'Health- en Safety Board' vinden dat niet goed dat toeristen dat doen, dus helaas.
De familie van wie de grotten zijn, laten bezoekers toe, maar buiten het niet echt commercieel uit, omdat ze bang zijn dat er dingen kapot gaan in de grot. Daar is zeker te prijzen als je bedenkt dat dit één van de oudste grotten van Europa is en voor geologen van onschatbare waarde. Er komen veel geologen vanuit heel Europa naar deze grotten toe om metingen te doen en allerlei onderzoeken.
Met Halloween wordt de grot voor het dorp aangekleed in Halloween-stijl en zijn de gidsen allerlei heksen en verstoppen ze zich overal. En met Kerst komen de kinderen uit het dorp hier bij de Kerstman op bezoek. Dat vind ik wel geweldig.
In de zaal waar de muzikanten speelden, klonk het geluid echt fantastisch. Het is door de hele grotten heen te horen, maar in de zaal zelf was het helemaal geweldig. De akoestiek van zo'n grottenzaal is beter dan welke concertzaal dan ook. Er stonden stoelen, dus we konden zitten en genieten van de repetitie.
Na ruim een uur liepen we weer verder. Ik had het gevoel ondertussen bevroren te zijn, want het was maar 10 graden in de grot. En ik was wel gekleed op de temperatuur buiten (26 graden), dus dat klopte ook wel.
Eenmaal buiten besloot ik lekker eerst op te warmen voor ik weer verder ging. Met mijn boek, drinken en wat te eten heb ik me geïnstalleerd op één van de picknickbanken en heb daar een klein uurtje gezeten. Gewoon even genieten van de rust, het uitzicht en de ruimte om me heen.
Vanaf de grotten slingerde het smalle landweggetje (waar je volgens de borden 80 mocht rijden) zich door de weilanden. En uiteindelijk kwam ik weer op de grote weg richting Waterford terecht. Maar ik had nog een stop op mijn agenda staan, namelijk Cahir (spreek uit als Care). Daar staat een Middeleeuws kasteel dat heel goed bewaard is gebleven en niet het slachtoffer is geworden van de troepen van Cromwell. Het is gebouwd in 1142 door Conor O'Brien, Prince van Thomond. Nou ja, niet door de man zelf uiteraard, maar in zijn opdracht. Er schijnt ook nare moorden plaats te hebben gevonden, maar ja.......in welk kasteel is dat nu niet gebeurd? Ook zijn er opnames gemaakt voor de film Excalibur uit 1981 van John Boorman. Toevallig dat ik dit nog gezien had voor ik op vakantie ging.
Op de binnenplaats van het kasteel stond een prachtige houten bank. Daar heb ik nog even een half uurtje gezeten. Op zo'n plek gaan mijn gedachten dan automatisch allerlei beelden vormen van hoe het eruit moet hebben gezien, ergens rond 1400 ofzo. Wat gebeurde er allemaal in zo'n kasteel? Dat is het fijne aan zulke plekken: het geeft me allerlei ideeën voor dingen die ik nog wil gaan doen en schrijven.
Ondertussen was mijn maag aardig aan het rommelen en besloot ik wat te gaan eten. Mijn koffie-niveau was ondertussen ook al aardig laag, dus daar was ook dringend behoefte aan. Bij het Riverhouse-cafe nam ik dan ook een steak-sandwich en een espresso. Na de enorme sandwich hoefde ik vanavond echt geen avondeten meer: het was een sandwich zo groot als een panne(n?)koek. En bijzonder lekker.
De laatste 70 kilometer van de reis heb ik doorgebracht met keihard meezingen van Skik in de auto. Bij een stoplicht ergens onderweg keek de man in de auto naast me me heel verbaasd aan. Mijn en zijn raampjes van de auto stonden open en hij had werkelijk geen idee wat ik aan het zingen was. Ik denk dat hij mijn prachtige zangkunsten bewonderde (tsja, wishfull thinking.....ik denk eerder dat hij dacht ik niet goed wijs was of ergens geknepen werd ofzo, omdat het zo vals klonk).
Rond half zes reed ik het terrein van de Aisling B&B in Mooncoin op. Ik werd hartelijk begroet door Charlie en Caroline, de eigenaars. Amerikanen die een B&B in Ierland begonnen zijn. De enige manier waarop ik het interieur van de B&B kan beschrijven, is met het woord: bloemig. Overal waar je kijkt, zie je bloemen. Maar goed, ze zijn bijzonder aardig en vriendelijk. En het bed is fijn. Er loopt hier een kat om het huis zonder oren. Die zijn eraf gebeten door een Ierse wolfshond, die bij de buren woont. Dat ziet er heel raar uit, een kat zonder oren. Ik ga proberen om hem op de foto te krijgen.
Vanavond op het terras in de tuin een Jameson-ginger ale cocktail gedronken en daarna rustig op mijn kamer gezeten. Ik ben uitgekakt om eerlijk te zijn. Dus vannacht goed slapen en dan morgen naar Waterford toe, o.a. de Viking Triangle bezoeken. Ik ben benieuwd!