Kanturk, cops en Cork
Door: Barbara
Blijf op de hoogte en volg Barbara
23 Juli 2014 | Ierland, Cork
Ik kon echter niet zo goed de slaap meer vatten, dus zette ik nog even in thee. In de kamer naast me gooiden de mensen uit Belfast ook het raam open, omdat ze niet in slaap konden komen. We spraken nog even door onze open ramen. Tegen half vijf toog ik weer onder de dekens en deed het licht uit. En om kwart voor negen werd ik dus pas wakker. Snel onder douche, want het ontbijt werd maar tot half tien geserveerd. In de ontbijtzaal zag ik een groot aantal mensen uit mijn gang ook nog zitten, inclusief de rokende Amerikaan. Als blikken konden doden........
Na het ontbijt heb ik de koffer ingepakt en liep ik naar de receptie. Daar bleek ik, samen met andere mensen uit mijn gang, gratis koffie en gebak te mogen genieten vanwege het feit dat we twee nachten uit onze slaap gehaald zijn door die roker. Dat vond ik wel erg netjes van de het hotel.
Later dan gepland was ik dan op weg naar Cork. Op de website van het hotel had ik gezien dat de route naar het hotel vanuit het noorden makkelijker was dan de route van het westen uit (die je normaal zou volgen vanuit Killarney). Ik had mijn route dus aangepast en zou Cork naderen vanuit het noorden. Onderweg nog een aantal keer stoppen bij nader te bekijken landmarks.
Maar eerst even tanken. De benzine kost hier maar 1,57 per liter. Wel een verschil met Nederland bij de kassa!!!
Mijn eerste stop van de dag was Kanturk Castle, een kasteel dat ergens in de bossen verstopt ligt. Toen ik aankwam, was ik de enige. Er is verder niets, behalve dan dat kasteel met een paar bordjes erbij die over de geschiedenis vertellen. De ruïne was prachtig om te bekijken. Zodra je in de ruïne staat, kun je je een goed idee vormen van hoe het leven in de tijd van de heren van dit kasteel geweest moet zijn.
Ik besloot mijn gekochte lunch (bij de Lidl even verderop in Kanturk zelf) bij dit kasteel te gaan opeten in de zon met mijn boek erbij. Ik lag dan ook heerlijk op het gras, toen ik in mijn ooghoek een auto van de Garda (de politie dus) het pad op zag komen rijden. Er stapten twee heren van een jaar of vijftig uit in uniform met in hun hand een plastic tas. Ik ging er maar even bij overeind zitten, want ze kwamen mijn richting oplopen. 'Afternoon miss', zo werd ik begroet, 'do you mind if we eat our lunch here?' Wat bleek.......deze heren eten elke dag bij het kasteel hun lunch als het weer het toestaat. Er komen maar weinig mensen bij dit kasteel, dus ze waren verbaasd er vandaag iemand te zien. Ze kwamen bij me zitten, legden hun petten op het gras en strekten de benen. En zo zaten we gedrieën te genieten van de zon en de lunch. Ze vertelden van alles over de regio rondom Kanturk en wat ze allemaal meemaakten daar aan criminele activiteiten. En dat varieerde van het stelen van koeien tot een moord op drie mensen (een vader, moeder en dochter, vermoord door hun zoon/broer). Uiteraard kwam ook het neergeschoten vliegtuig ter sprake. Patrick (de oudste van de twee) had zijn zoon verloren in Irak, dus hij kon zich iets voorstellen bij wat mensen mee moeten maken. Rob kende de familie van de Ierse vrouw die erbij omgekomen is. Het was een bijzondere ontmoeting met deze twee politiemannen, ergens middenin het bos. Ze hebben overigens twee uur lunchpauze gehad in plaats van dat ene uur dat ze normaal hebben.
Tegen drie uur zat ik weer in de auto op weg naar Cork. Ik twijfelde of ik naar Blarney Castle zou gaan. Het had wel op mijn planning gestaan, toen ik vertrok vanmorgen, maar het is een supertoeristische plek. Mensen in Castlerosse vertelden vanmorgen bij de koffie met taart dat ze gisteren meer dan een uur hadden moeten wachten om naar binnen te mogen. En dat had ik er dus niet voor over. Ik vervolgde mijn weg naar Cork dus.
Zodra ik de stadsgrens van Cork over was, moet ik goed blijven opletten. Het centrum van Cork is allemaal één-richtingsverkeer, dus een afslag missen, zou grote gevolgen hebben. En uiteraard miste ik een afslag, doordat de aanwijzingen van het hotel zeiden Statiol Petrol tankstation en die er dus niet meer is. Gelukkig had ik ook op de kaart van Cork gekeken en wist ik al snel hoe ik alsnog bij het hotel moest komen. Voor het hotel is een kleine ruimte om de auto maximaal een half uur te parkeren. Ik heb mijn sleutel bij de receptie opgehaald, samen met een kaart voor de parkeergarage, en heb daarna de koffer naar boven gebracht. Ik slaap op de derde verdieping. Het uitzicht is even wennen na dat prachtige vergezicht in Killarney: ik kijk nu uit op het dak van de parkeergarage. Maar goed, ik zit dan ook in het centrum van Cork.
Toen ik de koffer uit de auto haalde, stond er iemand pizza te eten en cola te drinken en die noteerde het nummerbord van mijn auto. Dat vond ik eigenlijk wel vreemd en ik meldde het daarom ook bij de receptie. Er blijken hier dus Oosteuropeanen rond te lopen die 's avonds in de parkeergarage de auto's van toeristen openbreken. De receptioniste was dus blij dat ik deze man gezien had, zodat ze er (hopelijk) maatregelen tegen kunnen treffen in de parkeergarage. Het is namelijk een 'openbare' parkeergarage, waar hotelgasten tegen gereduceerd tarief de auto kwijt kunnen. Maar goed.......ik heb niet zoveel zin erin dat ik straks een ruit ingeslagen heb in mijn bolide.
Ik ben het centrum van Cork daarna maar eens even doorgelopen op zoek naar koffie. Een Costa was gelukkig snel gesignaleerd. Ik ben daarna op zoek gegaan naar een Bridged Cross voor Jacqueline, maar die kon ik nergens vinden. Wel kwam ik een enorme Waterstones tegen en voor ik er erg in had, was het zes uur. En stond ik met drie boeken buiten.
Tijd om de innerlijke mensen te versterken, dus op naar een restaurant. Op weg naar het centrum had ik al een leuk restaurant gespot, Greens on the water. En daar besloot ik te gaan eten. Irish stew met aardappelpuree: heerlijk! Uiteraard vergezelt van een pint, maar geen Guinness dit keer. Ik koos dit keer voor Murphy's. Maar daarna toch ook nog een Guinness. Als toetje een heerlijke cappuccino-cheesecake. Ik had ondertussen aan de overkant van de straat een theater gespot en dat hield ik even in mijn achterhoofd. Na het eten ben ik nog even teruggegaan naar het centrum, waar ik aan het water een terrasje vond. Daar nam ik een Irish coffee, die ik opdronk in de zon.
Eenmaal terug in het hotel nam ik mijn Macbook ter hand en zocht het programma van het theater dat ik gespot op: http://www.everymancork.com/ . Het stuk dat nu gespeeld wordt,lijkt me wel wat, dus besloot ik een kaartje te reserveren. Het stuk is een samenvoegingen van drie korte verhalen van Frank O Connor, een geboren Corkenaar (ik vraag me ineens af of dat wel een Nederlands woord is). 'God bless the child' beschrijft Cork uit zijn jeugd.
Morgen een aantal dingen in Cork zelf bezoeken en met de trein naar Cobh, de plek van waaruit de Titanic uiteindelijk vertrok naar de VS. En waar de slachtoffers van de zinkende Lusitania naartoe gebracht werden. En voor de rest zie ik het wel. Het weer werkt in elk geval weer mee: Ierland heeft al lang niet zo lang achter elkaar mooi weer gehad (met uitzondering van gisteren aan de westkust *zucht*).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley