Vikingen in Port Láirge

Nadat ik gisteren mijn verslag online gezet had, besloot ik nog even wat te gaan drinken in de tuin van de B&B. Onder mijn arm nam ik mijn Ipad mee om te kunnen lezen in de ondergaande zon. Toen ik het terras op liep, zag ik een man ineens nerveus worden van de omslag van mijn Ipad (Police Public Call Box......oftewel de Tardis van Doctor Who). Hij dacht dat ik van de politie was. Ik moest daar heel hard om lachen, want overduidelijk was Doctor Who niet bekend bij hem. Toen ik dat uitgelegd gehad, vroeg ik uiteraard wel waarom hij daar nerveus van werd. Er schijnen in Ierland dus veel onverwachte controles te zijn op verblijfsvergunningen. 'And although mine is ok, I still get a bit jumpy', zei Stanis. Hij bleek mijn Poolse buurman in de B&B te zijn. Hij woont al tien jaar in Ierland en werkt in Dublin. Hij was hier om een hurlingwedstrijd te spelen. We besloten naar de pub verderop te gaan, omdat Guinness toch lekkerder was dan de whiskey die we in de B&B dronken. Na vier pints vond ik het welletjes.
Het ontbijt vanmorgen om half negen was te vroeg en ik moet eerlijk toegeven dat ik ook niet veel kon eten. Guinness vult de maag best goed. Om half elf stuurde ik de bolide in de richting van Waterford (in het Gaelic Port Láirge). Jacqueline had me al verteld waar ik het makkelijkst kon parkeren, aangezien Raymond en zij er van de week ook nog geweest waren. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik begon in het Medieval Museum. Ik besloot op mijn gemak rond te gaan kijken. Er staan werkelijk prachtige dingen in dit museum. Originele manifesten van alle Engelse koningen en koninginnen. Koningin Elizabeth II heeft drie jaar geleden bij haar bezoek aan Ierland meer dan een half uur van de manifesten genoten. Ook is hier het enige overgebleven kledingstuk van Henry VIII tentoongesteld.
Ik besloot ook met de toer mee te gaan, toen ik zag dat het maar een groep van drie mensen bleek te zijn. De gids leidde ons door het museum en liet ons van alles zien. In dit museum hangen ook originele gewaden van de katholieke kerk van voor de Reformatie, die 123 jaar onder de grond verstopt hebben gezeten, omdat de katholieken in Ierland toen enorm gediscrimineerd werden. De gids liet ons ook een korte video zien. Ik zag een mega-fout in de video alleen: daarin werd heel Nederland en België aangegeven als protestant. En dat klopt uiteraard niet. Toen ik dat aan Derek, de gids, vertelde, keek hij me verbaasd aan: 'Are you sure?' Eh, ja!!! Hij ging het gelijk aan de degene doorgeven die de video gemaakt heeft.
Na de toer stond ik nog even na te praten met Derek. Hij vroeg of ik nog meer op het programma had staan voor vandaag. Toen ik zei dat ik nog meer wilde gaan bekijken in Waterford, stelde hij voor om wat te eten en dat hij daarna met me op pad zou gaan om me allerlei dingen uit de Vikingtijd en nog meer te laten zien. Daar zei ik geen nee tegen uiteraard. Dus gingen we lunchen in het Bisshops Palace, waar de koffie heerlijk was. Waterford is een wijn- en koffiestad, omdat de tol in wijn en koffie werd betaald aan de stad. Waterford is eigenlijk lange tijd de belangrijkste stad van Ierland geweest, veel belangrijker dan Dublin.
Derek en ik zijn het Bisshops Palace doorgegaan, Reginalds Tower, de abdij en de twee grote kerken van Waterford. Hij liet me ook het standbeeld van Thomas Meagher zien. Hij is degene die de huidige vlag van Ierland bedacht heeft: oranje voor de protestanten (van Willem van Oranje......niet degene die in 1584 vermoord is, maar diegene die de katholieken versloeg), groen voor de Ierse Gaelic tradities en wit voor de vrede tussen hen. Meagher werd uiteindelijk verbannen naar Van Diemens Land (Australië), maar ontsnapte en werd een beroemde generaal in de Amerikaanse Burgeroorlog. Hij was zelfs één van de dragers van de kist van Lincoln bij diens begrafenis. Het standbeeld in Waterford laat hem zien op een paard dat rijdt zonder teugels. Dit is symboliek, omdat dat betekent dat hij dood is gegaan door een onbekende oorzaak. En dat klopt dus ook.
Om vier uur nam ik afscheid van Derek en vervolgde ik mijn weg. Ik besloot nogmaals van de koffie in het Bisshops Palace te gaan genieten en daarna nog even door de winkelstraat te wandelen. Nog even door een enorme boekenwinkel geslenterd en daarna door de Dunnes-store. Ondertussen was het vijf uur en was ik uitgehongerd. Ik zocht een geschikte pub op, die in de buurt van het water lag en heb daar genoten van mijn laatste avondmaal op Ierse bodem. En dat moest dus wel een steak zijn van Angus-koeien. Genieten met een hoofdletter G. Met mineraalwater erbij, want ik moest uiteraard nog rijden. En de Guinness van gisteravond stond me ook nog helder voor de geest.
Om kwart over zes reed ik het parkeerterrein van de B&B weer op na slechts tien minuten rijden vanaf Waterford. Ik heb alle kleren die ik bij me heb alvast in de koffer gekieperd. De kleren die ik morgen aantrek, heb ik eruit gehouden. Dus morgen alleen de toilettas er nog bij doen en dan kan ik vertrekken. Om half acht ga ik ontbijten en om acht uur zit ik in de auto richting Dublin. Om half elf moet ik de auto ingeleverd hebben en het is ruim anderhalf uur rijden. Ik geef mezelf wat extra tijd om het terrein van de autoverhuurder terug te vinden op het vliegveldterrein.
Het is bijna kwart voor tien en ik zak langzaam verder naar beneden op mijn bloemenbed onder de bloemendekens tussen het bloemenbehang achter de bloemengordijnen onder het bloemenplafond en op de bloemenvloerbedekking.