Debussy, Dyke Road en drukte

Wat een heerlijke rust in de B&B 's nachts: af en toe komt er een auto voorbij, maar dat is het dan ook. En toch maar 15 minuten lopen van het centrum van Galway.
Bij het ontbijt kwamen de talenten van Pat tevoorschijn, want het ontbijt was heerlijk. Een full Irish breakfast stond er op het menu: worstjes, gegrilde tomaten, gebakken champignons, black & white pudding, bacon en witte bonen in tomatensaus. En uiteraard toast. Daarnaast (tot mijn verbazing) goede koffie en verse sinaasappelsap. De bodem voor de dag was dus wel gelegd.
Rond half elf nam ik de bus naar het centrum toe, omdat mijn knie dik aan het worden was. Waarschijnlijk van al het lopen van de afgelopen dagen, dus vandaag maar een beetje rustig aan doen qua lopen.
Ik begon in Galway Cathedral. De officiële naam is Our Lady Assumed into Heaven and Saint Nicholas Cathedral, Galway. Drie minuten nadat ik binnenkwam, begon er een dienst. Ik ben op de achterste bank in één van de vleugels gaan zitten en heb geluisterd. Voor een gewone dinsdag was de kathedraal vol voor een ochtenddienst. Na de dienst heb ik de kathedraal even op mijn gemak bekeken. Het is een kathedraal die pas in 1965 geopend is, dus heel recent. In vergelijking met andere kerken die ik de afgelopen jaren gezien heb, dus iets heel anders. Maar niet minder mooi.
De 'father' van de kerk vertelde me dat er altijd minimaal 125 mensen bij een kerdienst zijn, op welk tijdstip van de dag dan ook. En dan gaat het niet om toeristen, maar om vaste kerkgangers. Ik denk dus dat ik redelijk veilig kan zeggen dat de Ieren iets trouwer in de leer zijn dan wij Nederlanders. De man vertelde ook allerlei dingen over de biecht (niet de geheimen uiteraard) en de kathedraal. En dat alleen, omdat ik hem aansprak omdat ik wilde weten waar het portret van JFK zich bevond. Ik had niet in de gaten dat het de 'father' van de kathedraal was. Maar het was wel een bonus dat hij graag zoveel wilde vertellen over zijn gebouw en gemeente.
Na de kathedraal liep ik langs het smalle Friars Canal naar de Spanish Arch toe. Dit is een onderdeel van de middeleeuwse stadsmuur. Galway had in de 17e en 18e eeuw zoveel handelscontacten met Spanje en Spaanse kolonies dat de Ieren en Engelsen het als Spaans grondgebied zagen.
Naast de Spanish Arch ligt het Galway City Museum. Het laat de geschiedenis van de stad zien. En het bevindt zich in een prachtig modern, licht gebouw. Er was een tentoonstelling met de titel 'Music on the water' met schilderijen van de Ierse schilder Maurice Quillinan. De schilderijen zijn gebaseerd op verzamelingen muziekstukken van Claude Debussy, 'Images 1 & 2'. Vooral het schilderij 'Reflections on water' en 'Blue boatman' vond ik fantastisch. Toen ik aan het einde van de tentoonstelling kwam, zag ik dat om twee uur er een pianoconcert met deze stukken van Debussy gespeeld zou worden. Er was echter wel een catch, want er konden maar twintig mensen bij zijn. En ik was vastbesloten één van die twintig te zijn. Dus even snel wat eten in het restaurant van het museum. Overigens was dit één van de beste belegde boterhammen die ik ooit gegeten heb. Na die boterham snel weer naar de tweede verdieping gegaan om één van die twintig stoelen te bemachtigen. En dat lukt me dus: ik had stoel nummer 14. De schilderijen van Quillinan hangen aan één muur, terwijl er verder alleen maar muren van glas zijn en je ver over Galway Bay kan kijken, de Atlantische Oceaan op. En dit onder de klanken van Debussy. Prachtig! Ik heb met volle teugen genoten van dit concert. De schilder was er zelf ook om wat te vertellen over de manier waarop hij een stuk van Debussy in het schilderij had verwerkt. Ik heb mazzel gehad dat ik op de juiste tijd in het museum was: ik had het niet willen missen.
Daarna heb ik me in de drukte van het daadwerkelijke centrum begeven: wederom kom ik over de hoofden lopen. Overal weer die muzikanten, jongleurs, acrobaten, gezichtsschilders en weet-ik-veel wat nog meer aan artiesten. Ik besloot me even uit de hoofdstraat te begeven en schoot een zijstraat in. Daar liep ik aan tegen Pascal's House of Coffee: heerlijke koffie die ik kon drinken op een terras aan het Friars Canal. Perfect. Mijn knie even ten ruste gelegd, terwijl ik de oude industriële gebouwen aan de andere kant goed kon bekijken.
Na de welverdiende koffie (twee mega grote mokken vol) besloot ik nog even het overdekte winkelcentrum in te duiken, omdat de wolken wel heel donker werden. En niet veel later begon het ook te plenzen. Bij Dunnes vond ik een leuke jurk en besloot die dus mee te nemen. Mijn knie had ondertussen het formaat van een galiameloen gekregen, zag ik bij het passen van de jurk. Dus moest ik nog even wat te eten opscharrelen en dan terug naar de B&B met de bus. Zo gezegd, zo gedaan. En daar ben ik ondertussen. En is het weer begonnen met regenen na verder een zonnige en warme dag.
Galway: mooie stad, maar wel erg druk. Ik ga zeker nog eens terugkomen om de omgeving te bekijken, want Connemara is vlakbij. En daar schijnt het prachtig te zijn, zeker vanaf de rug van een paard.