Familymeeting

Na een nacht heerlijk slapen, zat ik om negen uur achter een full Irish breakfast met worstjes, gepocheerde eieren, bloedworst, gegrilde tomaten, toast, sodabrood, fruit en nog veel meer. Eileen had voor een leger gekookt volgens mij, terwijl ik toch echt maar in mijn eentje was. Maar goed......ik heb mijn best gedaan. En wonder boven wonder.......ik heb zelfs een halve banaan gegeten. Het moet niet gekker worden!!!
Tegen kwart over tien stapte ik in de auto op weg naar Killarney om Muckrose House te bezoeken. En bonus daarbij was dat ik afgesproken had met Raymond, Jacqueline en de kinderen. Killarney ligt ongeveer halverwege de route voor ons allemaal, aangezien zij in Castletownbeara (in het zuiden van Ierland) een huisje hebben.
We begonnen samen toch echt eerst met koffie/thee en gebak, aangezien het vandaag ook de verjaardag van Marien is. Marien is zelf dan wel gewoon in Neede, net als Mariëtte, maar goed.......daarom kunnen wij natuurlijk nog wel taart eten. Zo gezegd, zo gedaan.
Na de koffie/thee besloten we de tuinen van Muckrose door te lopen. Boaz rende als een idioot over het grasveld op-en-neer, terwijl Levy bij Raymond op de nek ongeveer in slaap viel. Yonah wilde ondertussen eigenlijk nog wel wat te eten hebben. En dat kon ook geregeld worden.
De tuinen van Muckrose House zijn echt prachtig. Er groeit en bloeit van alles en nog wat. We zagen een soort van 'partytree' die ze in Hobbiton niet misstaan had. Er was de mogelijkheid om met een koetsje met een paard ervoor over het landgoed te gaan en naar de waterval drie kilometer verderop. Maar aangezien er twee jongens doodmoe waren, was dat niet echt leuk om te doen. Ach, en met zeven mensen in één koets met één paard........dat is niet helemaal de bedoeling.
Uiteraard hebben we ook met Marien gebeld om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Dat is handig als je met z'n allen bij elkaar bent: dan kun je iemand tegelijk feliciteren. Na nog wat eten en drinken gingen we weer ieder onze eigen weg. Dat hield van Raymond en Jacqueline Killarney zelf in en voor mij richting Newcastle West weer op, maar met een tussenstop bij Crag Cave. Dat is een grot van een miljoen jaar oud in limestone met allerlei stalagmieten en stalagtieten.
Crag Cave was zeker de moeite waard: het is een grot van bijna drie kilometer lang, maar helaas gaat de toer maar 400 meter de grot in, omdat er anders teveel vernield wordt. Limestone is een hele zachte staan. Onderweg liet de gids allerlei fossielen zien, die in de limestone zitten. En er is zelfs een stalagmiet in de vorm van een Mariabeeld. Ik denk dat je enorm veel verbeelding moet hebben om een Maria-figuur erin te zien, maar goed........Ieren zien ook leprechauns overal tenslotte. Of zou dat aan de Guinness liggen? Er was ook een man aan het trainen met zijn roofvogels. Een enorme sneeuwuil vloog vlak over de hoofden van toekijkers heen. Hij had ook nog valken, andere uilen en drie arenden bij zich. Geweldig om mensen zo bezig te zien met vogels.
Bij Crag Cave was ook een uitermate goed restaurant, dus daar heb ik gegeten. En aangezien ik laat op de middag er was, was het er lekker rustig. Dus heerlijk in de zon zitten genieten van een steak en koffie. En met mij de mussen die de patat van een leeg bord stalen dat op de tafel naast me stond. Tegen zes uur heb ik de tas weer gepakt en ben ik met de auto terug naar de B&B gegaan, die nog drie kwartier rijden was. Ik besloot echter via een klein weggetje terug te gaan naar de grote weg en dat betekende een enorme heuvel bedwingen. Dat lukte niet in de 3, niet in de 2, dus dan maar in de 1. En toen schoot de Ford Ka met een rotvaart over de heuvel heen. Mooi gelukt dus weer.
In de B&B heb ik eerst even een uur liggen slapen om tegen acht uur naar beneden te gaan. Ik wilde eigenlijk even snel dit verslag typen om daarna op tijd naar bed te gaan. Maar soms loopt het anders. Er kwam een buschauffeur aan die hier vannacht alleen blijft. Ik zat buiten inde boomgaard met een Guinness met de Mac op schoot. Hij kwam erbij zitten en we raakten aan de praat. Hij vertelde over zijn werk als toerbuschauffeur, over zijn kleinkinderen en van allerlei andere dingen. Grappig om zo mensen te ontmoeten: dat is misschien wel een voordeel van alleen reizen......mensen spreken je eerder aan. Hij is nu net naar zijn kamer vertrokken, omdat hij morgenochtend om half zeven weer in de bus moet zitten.
Al met al weer een geslaagde dag. Ik kreeg nog een app van Jacqueline dat Boaz zichzelf en Levi in de auto had opgesloten, omdat hij de sleutel had om mee te spelen. Raymond, Jacqueline en Yonah buiten de auto en twee slapende jongetjes in de auto. Politie erbij en die hebben de Ford-garage gebeld. Een monteur kwam en die heeft de auto open gekregen. Beide jongens hebben door al dit kabaal gewoon heen geslapen. Zo zie je maar dat ik niet de enige ben die allerlei dingen overkomt op vakantie. It runs in the family.